Dlaczego lekcje pianina?
Gdy decydujemy się zapisać swoje Dziecko na lekcje nauki gry na pianinie, kierują nami bardzo różne powody.
Poza samą umiejętnością grania i improwizowania, niewątpliwie najcenniejsze w nauce muzyki jest to, że rozwija naszą wrażliwość na świat oraz uczy rozpoznawać, nazywać i wyrażać własne emocje.
Wiemy również, jak dobry wpływ wywiera nauka gry na instrumencie (każdym) na nasz umysł. Badania nieustannie dowodzą, że rozwój logicznego myślenia, koordynacja ruchowa, pamięć wzrokowa, słuchowa oraz wiele innych umiejętności, rozwija się dynamicznie właśnie za sprawą nauki gry na pianinie.
Muzyka jest uniwersalnym językiem, pobudza nasz umysł do pracy i wyzwala dobre emocje.
Moje podejście do nauczania gry na pianinie.
W moim rozumieniu lekcje pianina to coś więcej, niż nauka nut i odtwarzanie utworów. To nauczanie muzyki, sposobu myślenia, sposobu rozumienia, patrzenia na świat.
W swojej pracy z Dziećmi (a także z dorosłymi) , poza tradycyjną nauką grania z nut, wprowadzam elementy improwizacji, harmonii. Gra na instrumencie ma służyć przede wszystkim nam, dlatego granie znanych melodii, akompaniowanie i śpiewanie ukochanych piosenek oraz prosta improwizacja czy granie ” ze słuchu” należą według mnie do podstawowych umiejętności każdego, nawet małego, pianisty.
Wieloletnie doświadczenie pracy w szkole pokazało mi, jak wielkim problemem u Dzieci jest brak umiejętności (brak odwagi) improwizacji i zabawy muzyką.
Myślę, że system, który dąży do kształcenia jak najwybitniejszych pianistów, zostawia mało czasu na zabawę muzyką. Moim celem w pracy z Dziećmi jest wszechstronny rozwój, nakierowany na naukę ale też improwizację i tworzenie.
Organizuję koncerty i zachęcam Uczniów do występów. Obycie ze sceną, to bardzo cenne doświadczenie.
Nie jestem zwolennikiem ciągłych egzaminów i sztywnego trzymania się tzw. „wymagań programowych”. Pewne umiejętności wymagają czasu, celem jest zdobycie danej umiejętności a nie „zaliczenie” jej na czas.
Sama miałam to szczęście, że kończąc szkołę muzyczną I stopnia umiałam improwizować i grać ze słuchu. Muzyka była moim światem. Dano mi czas i wolną przestrzeń, abym mogła eksperymentować. (Szkoła Muzyczna I stopnia, którą ukończyłam oraz moja pierwsza Nauczycielka, która mnie prowadziła, pozwoliły mi na rozwój zgodny z moim rytmem. Jednocześnie zdobyłam umiejętności, które umożliwiły mi dalszą edukację i ukończenie Akademii Muzycznej.) Dziś wielką radością i odskocznią jest dla mnie improwizacja i rozrywka.
Meloman czy Wirtuoz?
Wciąż panuje przekonanie, że tylko wielkie talenty powinny iść muzyczną drogą.
Często spotykam zero-jedynkowe podejście. „Albo kształcimy wirtuoza, albo wcale.”
Nie zgadzam się z tą opinią, i bardzo ubolewam, że jest tak powszechna.
Oczywiście, każdy z nas rodzi się z innym potencjałem.
Nie da się ukryć – nie wszyscy mogą zostać światowej sławy wirtuozem.
Jednak w każdym z nas drzemie pewien talent, który należy pielęgnować. Celem grania nie powinien być tylko namacalny sukces, mierzony dyplomami i konkursami. Celem powinien być rozwój osobisty i radość z tego, co się robi. Tak jak taniec, pływanie czy szachy – to nie sukces, ale przede wszystkim rozwój własny są celem samym w sobie.
Drogę rozwoju Ucznia i rodzaj edukacji należy zawsze dostosować do Jego talentu i możliwości.
Każdy, kto rozpoczął swoją przygodę z pianinem wie, jak bardzo cieszą własne postępy i nabywane umiejętności.
Zaczynając przygodę z nowym Uczniem zakładam, że wspólnie odkryjemy i rozwiniemy potencjał, który jest w Nim. Czasem talent jest wielki, czasem skromny. Ale radość z odkrywania muzyki zawsze jest ogromna i przynosi, również mi, wiele satysfakcji.
Gra na pianinie umożliwia głębsze rozumienie i przeżywanie muzyki. Pozwala nam stać się prawdziwym melomanem.
Nauka gry za wszelką cenę?
Czy da się „przekonać” Dziecko do nauki gry na pianinie?
Jeśli Rodzic oczekuje od nauczyciela, że zachęci niezainteresowane nauką gry Dziecko, to zdecydowanie mówię NIE.
Nauczyciel to osoba, która podtrzyma i rozwinie zainteresowanie muzyką. Ale inicjatywa nauki gry zawsze powinna wyjść od Dziecka.
Dzieci kochają muzykę, tak samo jak sport, sztukę, książki. Pozwólmy Dzieciom wybierać swoje pasje.
Zaangażowanie Rodzica a sukcesy Dzieci.
Zawsze podkreślam, że sukces Dziecka w dużej mierze zależy od wsparcia Rodziców.
Po lekcji Dziecko zostaje z muzyczną wiedzą same. I tu najważniejszą rolę odgrywa Rodzic. To On wspiera Dziecko w domu i zachęca do samodzielnej pracy. Nie mówię tu o ćwiczeniach z Dziećmi, ale o pomocy w zorganizowaniu czasu, miejsca pracy, nauce systematyczności, odpowiedzialności.
Więcej o mądrym Ćwiczeniu TUTAJ
Nauka grania wymaga pewnej dyscypliny i systematyczności. Ważne jest regularne ćwiczenie, małe kroki, które powoli składają się na duży sukces Dziecka. Nawet 15 minut, ale codziennie, przynosi widoczny efekt. Jest to bardzo ważne również dla Ucznia. Widząc postępy chętniej pracuje i angażuje się w to co robi.
Każdy talent musi być wsparty pracą.
Co nam daje nauka gry na pianinie?
Warto pamiętać, że nauka gry na pianinie, poza umiejętnością czytania nut i improwizacji, pomaga Dziecku podczas kształcenia ogólnego:
– znajomość nut i rytmu ułatwia naukę matematyki (m.in. ułamki),
– kojarzenie znaku muzycznego z dźwiękiem przyspiesza umiejętność czytania,
– rozwój słuchu muzycznego ułatwia naukę języków obcych,
– występy na scenie łagodzą strach przed wystąpieniami publicznymi.
Dzięki
nauce gry na instrumencie dziecko ćwiczy i rozwija w sobie:
–
umiejętność skupienia się,
– rozwój logicznego myślenia,
–
wrażliwość artystyczną,
– koordynację ruchową,
–
poczucie czasu,
– poczucie rytmu,
– pamięć słuchową,
wzrokową, muzyczną,
– zdolności manualne,
– słuch
muzyczny,
– systematyczność,
–
zdolność do pracy w zespole,
– wiarę we własne siły,
–
odporność na stres,
– stabilność emocjonalną
